Ποίηση και ζωγραφική

Ρόδο της μοίρας, γύρευες να βρεις να μας πληγώσεις 

μα έσκυβες σαν το μυστικό που πάει να λυτρωθεί 

κι ήταν ωραίο το πρόσταγμα που δέχτηκες να δώσεις 

κι ήταν το χαμογέλιο σου σαν έτοιμο σπαθί.

Του κύκλου σου το ανέβασμα ζωντάνευε τη χτίση 

από τ' αγκάθι σου έφευγε το δρόμου ο στοχασμός 

η ορμή μας γλυκοχάραζε γυμνή να σ' αποχτήσει 

ο κόσμος ήταν εύκολος. Ένας απλός παλμός.  

 Πίνακας ζωγραφικής : " Εαρινή συμφωνία " , Νικόλαος Γύζης

Θ' αφήσω
την λευκή χιονισμένη κορυφή
που ζέσταινε μ’ ένα γυμνό χαμόγελο
την απέραντη μόνωσή μου.

Θα τινάξω απ’ τους ώμους μου την χρυσή τέφρα των άστρων
καθώς τα σπουργίτια
τινάζουν το χιόνι απ’ τα φτερά τους.

Έτσι σεμνός άνθρωπος ακέριος
έτσι πασίχαρος κι αθώος
θα περάσω κάτω απ' τις ανθισμένες ακακίες των χαδιών σου
και θα ραμφίσω το πάμφωτο τζάμι του έαρος.

Θα 'μαι το γλυκό παιδί
που χαμογελάει
στα πράγματα και στον εαυτό του
χωρίς δισταγμό και προφύλαξη.

Σαν να μην γνώρισα τα χλωμά μέτωπα των χειμωνιάτικων δειλινών
τις λάμπες των άδειων σπιτιών
και τους μοναχικούς διαβάτες
κάτω απ’ τη σελήνη του Αυγούστου.
Ένα παιδί.

ΙΙ

Είχα κλείσει τα μάτια
για ν' ατενίζω το φως.

Ποίηση : Γιάννης Ρίτσος, " Εαρινή συμφωνία " 

Ζωγραφική: Νικόλαος Γύζης